Powered By Blogger

RENESANSA

Renesansa je kulturno-istorijski pojam koji je najpre označavao doba od 1350. do 16 veka kao period u kome je došlo do ponovnog interesovanja za klasilnu antiku i procvata umetnosti, da bi se zatim ovim pojmom označavalo kulturno stanje prelaznog doba od srednjeg veka do novog doba, naročito u Italiji.

Pojam renesansa je u uzajamnom odnosu sa pojmom humanizam. Humanizam se odnosio na naučno-duhovni sadržaj ovog razdoblja, a renesansa na celokupnu kulturu tog vremena.U XV i XVI veku likovna umetnost stice veću samostalnost u odnosu na crkvu, jer plemićke porodice i bogati građani naručuju palate, statue i slike kojima žele da naglase sopstvenu moć i značaj. Stoga se menja i sadržaj umetničkih dela, koja više nemaju isključivo religiozni karakter. Vajari, slikari i arhitekte se više ne smatraju zanatlijama, već istinskim umetnicima, koji su odlikuju prepoznatljivom stvaralačkom individualnošću. U istom periodu velika geografska otkrića i zamah tehnike, trgovine i privrede vraćaju ljudima veru u nauku, razum i iskustvena saznanja. S otkrivanjem perspektive, prikazivanje prostora stiče novu, veoma snažnu izražajnost. Obnavlja se zanimanje za ljudsku figuru, istražuju se u klasičnoj tradiciji antičke prošlosti modeli koji se odlikuju skladom i lepotom. Ovaj ogromni pokret(kulturni, politički, umetnički) nazvan je renesansa(ponovno rađanje), da bi se naglasio značaj raskida sa srednjovekovnim periodom. Središte pokreta bilo je u Italiji. Uzevši kao uzor Firencu, u kojoj se imućna porodica Mediči utrkivala obnavljajući grad veličanstvenim palatama i crkvama, plemićke porodice Montefeltri u Urbinu, Sforca i Viskonti u Milanu, Gonzaga u Mantovi i Este u Ferari, postale su veliki pokrovitelji umetnosti. Nešto kasnije će i papa dati veliku podršku umetničkom stvaralaštvu pozivajući u Rim najčuvenije umetnike. Umetnička dela ostvarena u periodu renesanse pripadaju redu najznačajnijih ostvarenja evropske umetnosti uopšte. Umetnici se udaljavaju od gotskog slikarstva novim jezikom formi oblikovanih korišćenjem efekta svetlo-tamno. Posmatraju stvarnost, ali ne ulepšavaju figure, več ih čine u većoj meri ljudskim, odevaju ih u jednostavnu odeću, ulivanjem dostojanstva ne lepote. Ozbiljnost pokreta i jednostavnost koja ne pribegava nepotrebnom ukrašavanju, saopštavaju duboku pobožnost i veličaju vrednosti čoveka kao jedinke odgovorne i za sopstvenu propast i za sopstveno spasenje. Srednjovekovni umetnici su prostor oko figura prikazivali oslanjajući se na sopstvenu intuiciju, zapravo su ga poništavali, jer je božanski lik bivao smešten u prostor koji nije ovozemaljski, već duhovni i rajski. Racionalnost renesansnog čoveka osvojila je i prostor verskog postavljajući božanstva, svece i anđele u stvarni prostor. Centralna perspektiva bila je najčešće korišćena, jer je omogućavala simetrično predstavljanje prostora, kao i jasan pogled na prostor u prvom planu, onom koji je posmatraču najbliži.
Umetnički duh renesanse širi se u prvoj četvrtini XV. veka Italijom i dalje preko Alpa, Evropom. Propašću velikog broja italijanskih dvorova početkom XVI. veka, Rim postaje centar zanimanja velikog broja umetnika. Crkva znatno više nego u prošlosti potvrđuje ulogu "narodne učiteljice", a crkvena zdanja obogaćena su mnoštvom umetničkih dela religioznog karaktera.

Rana renesansa je prvo umetničko razdoblje renesanse koja traje kroz ceo XV vek. Italija je odigrala vodeću ulogu u razvijanju renesanse i to prvenstveno grad Firenca, a zatim i Padova, Rim, Venecija...Društveno uređenje je ličilo onom u antičkoj Grčkoj, bilo je puno gradova-država koje su se utrkivale i ratovale jedna protiv druge. Ti gradovi-države razvijali su manufakturnu proizvodnju, trgovinu, geografska otkrića, štampu i nauku.

Visoka renesansa je kasna faza renesanse koja se odvija do prve polovine XVI veka. Tokom XVI veka renesansa u Firenci nastavlja produkciju velikih umetnika, centar italijanske umetnosti postao je Rim, gde su ambiciozne pape Lav X i Julije II slavili grad slaveći sebe. U vreme kad se izrazito poštovao subjektivizam i individualizam svakog umetnika, toliko da se stvarao kult genija, umetnici su želeli da se izražavaju posebno i da pri tom ostavljaju poseban utisak na posmatrača dela. To je vreme kada je vladala ideja genijalnog umetnika, pojedinca nadahnutog od boga, koji je bio uspešan u različitim vrstama umetnosti-univerzalni čovek. Visoku renesansu, po mnogima, personifikuju, tri najveća umetnika svih vremena - Leonardo da Vinči, Mikelanđelo Buonaroti i Rafael.

Mikelanđelo

Mikelanđelo
Stvaranje Adama

Mikelanđelo

Mikelanđelo

Leonardo da Vinči

Leonardo da Vinči
Tajna večera

понедељак, 28. април 2008.

Pop art umetnici


Piter Blejk. Za vreme kasnih 1950ih, Blejk je postao jedan od najpoznatijih Britanskih pop umetnika. Blejk je bio uključen u grupu egzibicionista na institutu Contemporary arts i imao je prvu solo egzibiciju 1960. To su bili prvi znaci rasta Britanskog pop arta. Blejk je isto nacrtao nekoliko značajnih omota muzičkih albuma. 1969. godine Blejk je napustio London da bi živeo blizu Batha. Blejkov rad je tada promenio pravac praveći scene bazirane na Engleskom folkloru i likovima iz Šekspira. Blejk se vratio nazad u london 1979. i njegov rad se vratio ranije popularnim kulturnim krugovima. Proglašen je za Rojalnog akademika 1981. godine. U februaru 2005. godine Ser Piter Blejk muzička art galerija bila je otvorena.
Roj Liktenstajn je rođen 27. oktobra 1927 godine. Bio je američki slikar i jedan od osnivača pop arta kao pokreta koji predstavlja kritiku tehnike,a veliča masovne medije i ikone pop kulture. Roj Liktenstajn je studirao sa slikarom Redžinaldom Maršom. Završio je studije umetnosti na univerzitetu u Ohaju. A od 1946 do 1951 i predavao na tom univerzitetu. Bio je i profesor na koledžu Njujorškog državnog univerziteta i na koledžu Daglas. Godine 1957 počinje da slika u stolu američkog ekspresionizma a do tada je slikao teme sa američkog Zapada u različitim modernističkim stilovima. Kasnije počinje da se interesuje za likove iz stripova i 1960. godine je naslikao Miki Mausa i Paja Patka za svoju decu. Ubrzo posle toga otkriva skrivene mogućnosti estetske interpretacije koje su se nametale premeštanjem ikona masovnih medija u kontekstu lepih umetnosti.

Endi Vorhol je rođen 6. avgusta 1928. godine, a umro je 22. februara 1987. Endi je bio američki slikar, režiser, publicista, glumac i najveća figura pop arta. Ro kao Endru Varhola u Pitsburgu, studira dizajn na univerzitetu Karnegi Melon nakon čega odlazi u Njujork.
Kontroverzna figura celo zivota Vorhol je inspiracija za predstave, knige i dokumentarne filmove od svoje smrti 1987.Početkom 1960ih Vorlok je bio uspesan komercijalni ilustrator.Ovi crtezi su se uglavnom sadrzali od grafika crtanih mastilom ,tehnika koja je mnogo uticala na njegove umetnicke početke.Voleo je poznate licnosti tako da je i njih slikao. Vremenom je prešao sa slikara na dizajnera slika.Proizvodio je i komicna i ozbiljna dela.

Dušan Otašević je rodjen 25. decembra 1940. godine u Beogradu. Diplomirao je 1966. godine na Akademiji likovnih umetnosti. Imao je oko četrdeset samostalnih izložbi i izlagao je svoja dela na brojnim grupnim izložbama u zemlji i inostranstvu. 1972. godine izlagao je i na Venecijanskom bijenalu. Dobitnik je više nagrada medju kojima su i " Politikina ", nagrada " Mića Popović ", " Sava Šumanović " i nagrada " Ivan Tabaković ".

Нема коментара: